Czeremcha

Czeremcha (łac. Prunus padus) to drzewo lub krzew z rodziny pospolitych samosiejek. Najczęściej spotkamy ją w okolicach zbiorników wodnych, rzek, jezior. Uznawana jest za roślinę pospolitą, znana także jako śliwa kocierpka, trzemcha albo smrodynia. W Polsce występują dwa gatunki czeremchy: czeremcha zwyczajna i czeremcha amerykańska. 

 

Czeremcha zwyczajna, zwana również ptasią, jest mniejsza niż pozostałe gatunki czeremchy, w formie drzewa dorasta do 15 m wysokości, a jako krzewy do 4 m. Ma gęstą, szeroką koronę i zwisające gałęzie. Liście mają owalny kształt i ząbkowane brzegi. Z wierzchu są matowe i mają ciemnozieloną barwę, a od spodu przybierają błękitny odcień. Intensywnie kwitnie wiosną, wydając kwiaty o mocnym zapachu. Występuje na terenie całej Europy i Azji Mniejszej. 

Czeremcha amerykańska nazywana późną, jest większa od czeremchy zwyczajnej. Osiąga wysokość do 20 m, a w Ameryce dorasta nawet do 35 m. Liście ma z wierzchu błyszczące, gałęzie wzniesione ku górze w okresie kwitnienia, opadają we wrześniu, gdy pojawiają się na nich owoce. Występuje w Ameryce Północnej oraz całej Europie. 

 

Wędrujące pasieki

Pyszny i zdrowy miód produkują pracowite pszczoły z nektaru kwiatowego lub spadzi. Jego właściwości smakowe i lecznicze znano już w starożytności. Miód najczęściej występuje w postaci gęstego płynu, o barwie od prawie białej do ciemnobrązowej. Może być przejrzysty lub mętnawy, czasem nawet zestalony. Zależnie z czego powstał wyróżniamy miody nektarowe, spadziowe i mieszane. Pszczoły zbierają nektar z kwiatów znajdujących się w pobliżu pasieki. 

Kalina koralowa

Przydomek koralowa pochodzi od czerwonych owoców, jednak znamy ją przede wszystkim z pięknych białych kwietnych kul, którymi te krzewy są obsypane w maju. Kalina koralowa (łac. Viburnum opulus) to duży, rozłożysty krzew o luźnym pokroju, osiągający nawet do 5 metrów wysokości. Występuje w Europie i środkowo-zachodniej Azji, a także na Dalekim Wschodzie i w Ameryce Północnej. Kalina ma wiele zalet i barw. Jej główną ozdobą są okazałe, białe kwiatostany, pojawiające się wiosną na szczytach pędów. Późnym latem i jesienią cieszy oczy  jaskrawoczerwonymi, błyszczącymi owocami oraz przebarwiającymi się pięknie na czerwono liśćmi. U większości odmian kaliny koralowej, kwiatostany mają postać płaskich, dużych baldachów.

Odmiany ogrodowe, jak u najpopularniejszej odmiany kaliny zwanej „Roseum”, mają kwiatostany przybierają postać dużych, białych pomponów. Kwiaty tej odmiany nie ulegają zapyleniu i nie zawiązują ozdobnych owoców, ale ich niezwykła uroda przyciąga wzrok już z daleka. Z tego powodu w ogrodzie warto mieć kilka gatunków kaliny aby podziwiać jej wielosezonową gamę barw.

Osy na pikniku

Sezon piknikowo-grillowy już rozpoczęty. W radosnym biesiadowaniu na balkonie lub w ogrodzie niestety prawie zawsze towarzyszą nam nieproszone przyjaciółki osy.

Przyciągają je nie tylko soki, słodycze i owoce ale praktycznie wszystkie aromaty jakie roztaczają się wokół piknikowego stołu. Nie unikniemy wizyt os w ogrodzie, możemy jednak próbować odstraszać je z naszego najbliższego otoczenia. Osy mają bowiem także swoje antypatie zapachowe. Unikają zapachu: octu, cebuli, cynamonu, goździków, mięty, majeranku, liści pomidorów, bazylii i trawy cytrynowej. Olejki aromatyczne możemy mieszać i stosować w kominkach, skrapiać ubranie, a nawet drewno do ogniska. Palić świece lub kadzidła zapachowe. W celu odstraszanie szczególnie natarczywych os polecana jest mieszanka zapachowa otrzymana z pokrojonej w grube krążki cebuli z powbijanymi goździkami (chodzi o przyprawę nie kwiatki) i rozstawiona w kilku miejscach tarasu. Inny sposób to miseczki z wodą i octem (2 litry wody i pół litra octu) oraz sokiem z cytryny i goździkami.

Lasy Państwowe to dobro nas wszystkich

 

 

Na Rozmarynie nigdy nie było polityki i ani o polityce. Lasy i walory środowiska naturalnego także nie powinny być przedmiotem handlu i polityki. Dlatego tym razem wyraźnie trzeba podkreślić wady proponowanych rozwiązań nowej polityki leśnej.