Rzeżucha nie tylko na święta

Rzeżucha jest symbolem odradzającego się życia, kojarzy nam się z okresem Wielkanocnym, na zielonych roślinkach ładnie komponują się żółte kurczaczki i kolorowe pisanki. Jednak poza wartościami dekoracyjnymi powinniśmy rzeżuchę docenić także w kuchni. Te małe roślinki zawierają bardzo dużo witamin oraz cennych mikroelementów. Rzeżucha powinna zagościć na naszych stołach na stale szczególnie, że jest naprawdę bardzo łatwa w hodowli. 

Rzeżucha należy do rodziny kapustowatych, pod tą nazwą rozpowszechnione są dwa gatunki: rzeżucha łąkowa oraz pieprzyca siewna. Są to rośliny jednoroczne, drobne, o małych liściach i kwiatach w kolorze białym lub różowym. Owocem są drobne strąki samorzutnie rozsiewające nasiona na krótkie odległości. Pochodzi prawdopodobnie z południowo-zachodniej Azji, gdzie już przed wiekami była ceniona ze względu na swoje walory zdrowotne zwiększające odporność organizmu. Nasi przodkowie chętnie stosowali rzeżuchę. W polskiej kuchni pojawiła się około XV wieku. Stosowano ją na schorzenia wątroby, bóle głowy i zmiany skórne, przeciw gruźlicy oraz na pobudzenie apetytu. 

Rzeżucha zawiera dużo witaminy C i A oraz witaminy B1, B2, E i PP, kwasu foliowego oraz pantotenowego a także witaminy K, niewielkie ilości białka i cukrów. Ponadto sole mineralne jak mangan, potas, magnez oraz bardzo dobrze przyswajalne żelazo, wapń, siarkę i jod. Ze względu na tak wiele cennych składników rzeżuchę powinniśmy spożywać regularnie. Szczególnie polecana jest w okresach osłabienia organizmu, dzieciom i kobietom w ciąży, a także chorym na cukrzycę, ponieważ obniża poziom cukru i reguluje pracę trzustki. Ostry smak rzeżucha zawdzięcza zawartości związków siarki, dzięki nim poprawia kondycję skóry, włosów i paznokci (m. in. zwalcza trądzik i łojotok), dezynfekuje drogi moczowe, usprawnia procesy przemiany materii. Palaczom pomaga usunąć toksyny z organizmu. Spożywanie rzeżuchy wskazane jest także ze względu na zawartość mikroelementów przy osteoporozie, dolegliwościach reumatycznych, anemii oraz problemach z układem krążenia, m.in. chorobie wieńcowej. Ponieważ jest bogatym źródłem łatwo przyswajalnego jodu, poleca się ją osobom z niedoczynnością tarczycy. Dawniej stosowana także jako lek na pasożyty jelit i owrzodzenia skóry, ma działanie dezynfekujące jamę ustną. Jednak nie powinno się jadać więcej niż 3 łyżki rzeżuchy dziennie, gdyż jako środek moczopędny w większej ilości może wywołać podrażnienie nerek, a nawet zapalenie pęcherza. 

rzeżucha na lepszy apetyt 

Dodajemy posiekaną rzeżuchę do twarożku, zup, sałatek i surówek, można też posypać nią kanapki, ziemniaki, dodać do jajecznicy. Ostry smak poprawia dzieciom apetyt. 


 
 

 rzeżucha w hodowli 

jest bardzo łatwa, nasiona możemy zasadzić w ziemi ale łatwiej na wilgotnej wacie czy bibule, w ciepłym miejscu codziennie podlewana po kilku dniach będzie nadawał się do spożycia. Nie zjedzona, przerośnięta staje się gorzkawa a potem usycha. Najwygodniej ścinać rzeżuchę nożyczkami.