Czytając komentarze z obrad katowickiego Szczytu klimatycznego COP24 w naszych mediach sądzę, że wyjaśnienie kilku podstawowych informacji może się przydać. Zatem kilka definicji dla przypomnienia.
Ekologia to nauka o wzajemnych oddziaływaniach między organizmami, w tym ludźmi, i ich środowiskiem.
Środowisko to całokształt otaczających nas, wzajemnie
powiązanych elementów. Obejmuje zasoby naturalne i warunki przyrodnicze,
hydrologiczne i litologiczne oraz wytwory działalności człowieka.
Zewnętrznym wyrazem naszego środowiska jest krajobraz, czyli obraz środowiska naturalnego i kulturowego człowieka, o charakterystycznym wyglądzie będącym sumą wszystkich elementów przyrodniczych i antropogenicznych (wynikających z działalności ludzkiej) pozostających ze sobą w ścisłej zależności jako układ ekologiczny. W krajobrazie elementy przyrody przenikają ze składnikami sztucznymi, ukształtowanymi przez człowieka.
Gospodarowanie przestrzenią to bardzo modny ostatnio zwrot, często używany i nadużywany w polityce i administracji rożnych szczebli. Rozglądając się wokół widzimy raczej chaos przestrzenny, urbanistyczny i architektoniczny niż planowe racjonalne gospodarowanie. Jest to oczywiście skutek i splot wielu czynników od obowiązującego prawa, przeznaczenia i funkcjonalności obiektów aż po gust i zasobność portfeli właścicieli nieruchomości.
Równowaga w naturze - każdy proces fizyczny chemiczny czy biologiczny, każda przemiana w sposób naturalny dąży do uzyskania stanu równowagi. Wytracenie z tego stanu poprzez nagle działanie bodźcem zewnętrznym powoduje kolejny, często długotrwały etap stabilizacji, powrotu do stanu równowagi. Oczywiście nowy stan równowagi charakteryzuje się już innymi parametrami. Tak samo zachowuje się nasze środowisko naturalne, osiągnięty stan równowagi łączy elementy naturalne i te pochodzenia antropologicznego. Przebywając na co dzień w określonym miejscu przez przyzwyczajenie przyjmujemy taki stan za naturalny. Nie zawsze zdając sobie sprawę jaki wpływ ma na nas nasze otocznie. Jeżeli na środowisko naturalne wpływają zakłócenia o niskiej szkodliwości ulega ono procesowi samoistnego powolnego przystosowania, natomiast intensywny negatywny bodziec burzy równowagę biologiczną, zmierzając do katastrofy ekologicznej.
Często obrazem naszego środowiska jest krajobraz zdewastowany. Wykształca się on pod wpływem szybkiego i ekspansywnego rozwoju przemysłu, urbanizacji i komunikacji. To teren całkowicie przekształcony przez człowieka. Na takim obszarze równowaga biologiczna jest silnie zakłócona, wskutek częściowego bądź całkowitego zniszczenia składników naturalnych krajobrazu: roślinności, zwierząt, wód, powietrza atmosferycznego. W skrajnych przypadkach dochodzi do całkowitego zatrucia i zniszczenia środowiska. Widzimy wtedy jałową ziemię porośniętą sporadycznie roślinnością, kikuty drzew, hałdy i wysypiska śmieci, zatrute cuchnące i toksyczne wody powierzchniowe, smog. Starajmy się dla siebie i naszych dzieci aby takie miejsca nie zaistniały.
Do najbardziej negatywnych zjawisk zachodzących w naszym środowisku należą:
* wyczerpywanie zasobów naturalnych, w wyniku nadmiernej eksploatacji
* erozja gleb, pustynnienie i susza
* chemizacja środowiska
* wzrastające ilości odpadów
* powiększanie obszarów zurbanizowanych
* niszczenie lasów i wielu gatunków zwierząt i roślin, decydujących o różnorodności biologicznej świata.
Zewnętrznym wyrazem naszego środowiska jest krajobraz, czyli obraz środowiska naturalnego i kulturowego człowieka, o charakterystycznym wyglądzie będącym sumą wszystkich elementów przyrodniczych i antropogenicznych (wynikających z działalności ludzkiej) pozostających ze sobą w ścisłej zależności jako układ ekologiczny. W krajobrazie elementy przyrody przenikają ze składnikami sztucznymi, ukształtowanymi przez człowieka.
Gospodarowanie przestrzenią to bardzo modny ostatnio zwrot, często używany i nadużywany w polityce i administracji rożnych szczebli. Rozglądając się wokół widzimy raczej chaos przestrzenny, urbanistyczny i architektoniczny niż planowe racjonalne gospodarowanie. Jest to oczywiście skutek i splot wielu czynników od obowiązującego prawa, przeznaczenia i funkcjonalności obiektów aż po gust i zasobność portfeli właścicieli nieruchomości.
Równowaga w naturze - każdy proces fizyczny chemiczny czy biologiczny, każda przemiana w sposób naturalny dąży do uzyskania stanu równowagi. Wytracenie z tego stanu poprzez nagle działanie bodźcem zewnętrznym powoduje kolejny, często długotrwały etap stabilizacji, powrotu do stanu równowagi. Oczywiście nowy stan równowagi charakteryzuje się już innymi parametrami. Tak samo zachowuje się nasze środowisko naturalne, osiągnięty stan równowagi łączy elementy naturalne i te pochodzenia antropologicznego. Przebywając na co dzień w określonym miejscu przez przyzwyczajenie przyjmujemy taki stan za naturalny. Nie zawsze zdając sobie sprawę jaki wpływ ma na nas nasze otocznie. Jeżeli na środowisko naturalne wpływają zakłócenia o niskiej szkodliwości ulega ono procesowi samoistnego powolnego przystosowania, natomiast intensywny negatywny bodziec burzy równowagę biologiczną, zmierzając do katastrofy ekologicznej.
Często obrazem naszego środowiska jest krajobraz zdewastowany. Wykształca się on pod wpływem szybkiego i ekspansywnego rozwoju przemysłu, urbanizacji i komunikacji. To teren całkowicie przekształcony przez człowieka. Na takim obszarze równowaga biologiczna jest silnie zakłócona, wskutek częściowego bądź całkowitego zniszczenia składników naturalnych krajobrazu: roślinności, zwierząt, wód, powietrza atmosferycznego. W skrajnych przypadkach dochodzi do całkowitego zatrucia i zniszczenia środowiska. Widzimy wtedy jałową ziemię porośniętą sporadycznie roślinnością, kikuty drzew, hałdy i wysypiska śmieci, zatrute cuchnące i toksyczne wody powierzchniowe, smog. Starajmy się dla siebie i naszych dzieci aby takie miejsca nie zaistniały.
Do najbardziej negatywnych zjawisk zachodzących w naszym środowisku należą:
* wyczerpywanie zasobów naturalnych, w wyniku nadmiernej eksploatacji
* erozja gleb, pustynnienie i susza
* chemizacja środowiska
* wzrastające ilości odpadów
* powiększanie obszarów zurbanizowanych
* niszczenie lasów i wielu gatunków zwierząt i roślin, decydujących o różnorodności biologicznej świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz