Czasy biodegradacji

Długo bardzo bardzo długo natura musi zmagać się ze śmieciami jakie pozostają w tak zwanym  "terenie" po niechlujnych spacerowiczach. Nadleśnictwo Krzeszowice umieściło przy traktach wycieczkowych takie oto tablice. Należy oglądnąć, przeczytać, zapamiętać i absolutnie nie wyrzucać śmieci do lasu!!! 

Jeżeli miałeś siłę przynieść puszki, butelki, foliowe worki i inne śmieci ze sobą na wycieczkę to musisz także mieć silę aby je z powrotem zabrać!
 

Historia bursztynu, czyli trochę wiadomości o wakacyjnym poszukiwaniu skarbów - część pierwsza

Bursztyn, pradzieje, odmiany, zalety.

Nazwa „bursztyn” zachowana i stosowana obecnie wywodzi się od niemieckiego słowa „bernstein” określającego kamień, który się pali. Bursztyn w świecie znany jest pod nazwami jantar i amber, nazwa łacińska sucinum. W starożytności bursztyn nazywano złotem życia i złotem północy.
Bursztyn to kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących drzew liściastych. Pod względem chemicznym bursztyn jest mieszaniną kilkudziesięciu różnych związków, o średniej zawartości ok. 67 do 81% węgla i ok. 1% siarki; kwas bursztynowy 3 – 8 %, resztę stanowią tlen i wodór. 

Bursztyn występuje w pokładach trzeciorzędowych i czwartorzędowych. Najstarsze okazy odnalezione w Kanadzie pochodzą z utworów dewońskich, najmłodsze, niezaliczane zasadniczo do bursztynów są znajdowane w Ameryce Południowej, Afryce, Australii i Nowej Zelandii. Na świecie znanych jest około 60 odmian bursztynu. Najczęściej spotykany jest bursztyn żółty aż do barwy brunatnej, bywa też mlecznobiały, rzadsze są odmiany bezbarwne, czerwone, zielonkawe a nawet czarne. Bursztyn może być przezroczysty, przeświecający lub nieprzezroczysty. Przejrzystość zależy od zawartości drobnych pęcherzyków powietrza. Bryłki bursztynu zawierają niekiedy szczątki zwierząt lub roślin, tzw. inkluzje. Stanowią one cenny materiał badawczy dla biologów i paleontologów.